انسان برای ارتباط با محیط پیرامون خودش، حواس پنجگانه (شنوایی،بینایی،لامسه،بویایی و چشایی) را بخدمت میگیرد و متناسب با توان این حواس از محیط اطرافش معرفت و شناخت پیدا می نماید. این شکل در روستاها بخاط عدم وجود پیچیدگی روابط و لایه های زیرین کنش یا رفتار، قدری طبیعی تر است و شناخت بدست آمده توسط حواس پنجگانه درصد بیشتری از واقعیت و حقیقت را با خود به همراه دارد. اما